Toen mijn ouders in 2003 scheidden, ging mijn moeder terug naar haar dorp en vertrok mijn vader naar Senegal. Mijn tante haalde me in huis. Daar ontmoette ik neef Almamy die vanaf de eerste dag voor me begon te zorgen, me troostte, me advies gaf. Altijd stond hij voor me klaar. We deden alles samen. We aten samen, we wandelden samen,... te veel om op te noemen. Op een gegeven moment zei de hele familie dat hij net mijn man was en dat we moesten trouwen. En ik antwoordde: “Ja, Almamy is mijn man.”
Op een dag waren we aan het wandelen en ik vroeg: “Almamy, je weet dat ik niet naar school ben geweest, dus help me alsjeblieft een job te vinden.” Hij glimlachte en vertelde me dat hij ervoor zou zorgen. Maar wat wilde ik worden? Ik vertelde hem dat ik graag kapper wilde zijn... Dagen en weken gingen voorbij. Op een dag kwam hij thuis en zei “Mame , goed nieuws.” Hij had een baan voor mij heeft gevonden in een kapsalon.
Toen ik jong was, werd ik zwanger. Ik was niet getrouwd. Toen de familie daar achter kwam, lieten ze me in de steek. Mijn tante schopte me het huis uit. Almamy liet me nooit in de steek. Tot op vandaag blijft hij me steunen, zelfs nu hij zelf ernstig ziek is. Dankzij hem sta ik waar ik nu sta. Ik wou dat God zijn gezondheid zou herstellen.
Hadja Mariam Diallo uit Guinee
Lees alle verhalen van de expo "Dit ben ik en dit is mijn held."