Noel, 89 jaar, zet zich voorzichtig neer en praat heel bedachtzaam. Maar hij heeft veel verhalen te vertellen.
Ik ben een geboren en getogen ‘Langemarknoare’ en samen met Frans (zie verhaal van Frans Doom) naar school geweest. Ik werkte als chef in een fabriek in Frankrijk, waar wol werd bewerkt. Iedereen sprak er Nederlands, het waren allemaal Vlamingen. Daar heb ik ook mijn vrouw leren kennen. We hebben jammer genoeg geen kinderen gekregen, maar mijn vrouw bracht alle kinderen in de buurt naar school en weet je, al die buren komen nog altijd op bezoek. Dat is ongelooflijk.
Eigenlijk moest ik al dertien jaar dood geweest zijn. Ik was aan de kust in Nieuwpoort op vakantie met mijn schoonbroer. We zouden de boot nemen, maar opeens kon ik niets meer. Ik kon niet weg, ik kon me niet bewegen. De man achter het loket heeft de ambulance gebeld en mijn schoonbroer is bij me gebleven. Beiden hebben ze mijn leven gered. Ik heb een harttransplantatie gehad met het hart van een varken. Een kunsthart, hoor je, maar dat van mij niet. Straf, he?
Noël De Witte uit Langemark-Poelkapelle
Lees alle verhalen van de expo "Dit ben ik en dit is mijn held."